M Bałtyckiego
Encyklopedia PWN
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
woj. w północnej części Polski, nad Morzem Bałtyckim; graniczy z woj.: warmińsko-mazurskim (na wschodzie), kujawsko-pomor. (na południu), wielkopol. (na południowym zachodzie) i zachodniopomor. (na zachodzie); na północy M. Bałtyckie z Zat. Gdańską i Zalewem Wiślanym.
Wilno, Vilnius 
,
stolica Litwy, na południowym wschodzie kraju, w odległości 315 km od Morza Bałtyckiego i 32 km od granicy z Białorusią.
,
hydrol. woda świat. mórz i oceanów o jednolitej zawartości soli mineralnych: 55,2% chloru, 30,4% sodu, 7,7% jonu siarczanowego, 3,7% magnezu, 1,2% wapnia, 1,1% potasu i in., które określają jej zasolenie (ocean);
Atlantycki, Ocean, Atlantyk,
ocean między Europą, Afryką, Antarktydą i Ameryką, drugi na Ziemi według powierzchni, po Oceanie Spokojnym.
